Karmaşık Sayılar Ülkesi
(Matematik Düşleri - II)


Bir i harfiyle başlar her şey
Gerçeklik dışı bir çizgide yürürüz.
Zihin, reel düzlemi terk eder
Ve düşler, sanal eksende çiçek açar.

Kök -1’in içine saklanmış bir ülke
Ne tamamen var, ne de tamamen yok.
Orada zaman, parabol gibi kıvrılır
Ve mekân, çarpım tablosunda çözülür.

Sayılar konuşur gece olunca
"Ben 3 + 4i’yim," der biri
"Ben yalnızca eksi sonsuzum," der diğeri.
Hayal gücüyle şekillenen bir coğrafya burası.

Bir denklem kurarsın orada
Kendini çözmek için.
Ama bilinmeyen hep sensin
Ve cevabı, içinden geçen sonsuzluktur.

---

Pi’nin Sonsuzluğu
(Matematik Düşleri - III)


Bir daire çizdim, sonu yoktu
Başladığım yere hiç dönemedim.
Pi, fısıltıydı zamanın içinde,
Virgülden sonraki her basamak bir yıldız gibiydi.

3.14’te dondu ilk öpücük
Ama sonrası…
Bir sonsuzluk girdabı
Kendine bükülen yollar, ezberden kaçan hayatlar.

Hiçbir kesir anlatamaz beni
Ne bölünebilir bir acı, ne de tam bir sevda.
Her basamakta başka bir hatıra
Ve yine de eksik kalan bir şey var.

Bir matematikçi gibi değil
Bir âşık gibi sevdim seni:
Ölçülemez, hesaplanamaz
Ama hep var olan bir çemberin kalbinde.

---

∞ İşaretiyle Başlayanlar
Matematik düşleri İİİ-)


Sonsuzluk, sadece bir sembol değildi
El yazımla çizdiğim ilk heceydi sana.
İki kıvrım, iki yol…
Biri sen, biri ben.
Hiç kesişmeyen, ama hiç ayrılmayan..

Zaman bir eğriye dönüştü gözlerinde
Başlangıcı yok, sonu hiç olmayacak.
Kendi içimde dolanıp durduğum bir döngüde
Sana hep aynı yerden varıyorum.

Bu mektup bir limit değil
Ulaşılamayan bir türev belki.
Her sözcük, sonsuz küçük bir artış
Ama toplamı:
Sadece seni anlıyor.

∞, bir veda değil,
Bir tekrar vaadi belki.
Bu satırlar bittiğinde
Başka bir evrende yine başlayacak…

---

Parantezlerin İçinde Kalanlar
(Matematik Düşleri - IV)


Söylenmemiş her cümle
Bir parantezin içinde saklıydı.
Ne başı görünürdü ne sonu
Yalnızca bir boşluk… işlem dıisi ..

Bir özne koyamadım içine,
Çünkü sen hep bir ihtimaldin.
Artı mıydın, eksi mi
Yoksa sadece ara bir düşünce mi?

Parantez içindeki duygular,
Hesaba katılmaz çoğu zaman.
Ama biliriz ki,
Asıl kırılma hep o gizli kısımda olur.

Yüzümde kalan ifadeler
Fonksiyon gibi karmaşık.
Dışarıdan bakıldığında anlaşılmaz
Ama içinde sen varsın, noktasız.

Ve artık biliyorum:
En derin anlamlar,
Hep parantezlerin içinde kalır
Söylenmez… sadece taşınır.

---

Daha D
(Matematik Düşleri - V)


Daha “D” bile demeden başlıyordu ayrılık
Bir eğrinin başlangıcında,
Türev alınmamış bir duyguyduk belki de.
Henüz değişimin hızı bilinmiyordu içimizde.

d(x) kadar yakındık
Ama ∆ sonsuza giderken
Aramızdaki mesafe
Bir limitte boğuluyordu sessizce.

Bir integralle toplasam seni
Hangi aralıkta huzur bulurum bilmiyorum.
Ama kalbim, sabit bir c gibi
Her denklemde yerini alıyor.

Sen “dx”tin belki,
Ben “f(x)”ten kopan küçük bir değişim.
Ama birleşemedik asla,
Çünkü aramızda hep “+ C” kaldı.

---

İrrasyonel Aşk
(Matematik Düşleri - VI)


Seninle başladım, √2 gibiydin,
Ne sadeleştin, ne de tekrarladın.
Bir ondalık gibi uzayıp gittin,
Ama hiç bitmedin, hiç tamamlanmadın.

Ben seni bölmeye çalıştıkça,
Payda daha da büyüdü içimde.
Bir denklem çözülemiyor bazen,
Çünkü bilinmeyen… kendini gizlemekte.

Rasyonel cümleler yetmedi sana,
Her sözüm küsuratlı kaldı.
Aşkımız, Pi gibi döndü kendi etrafında,
Ama çember tamamlanmadı.

Sen tanımsız bir sayıda kaldın
Ben seni irrasyonelce sevdim.
Belki asla yazılamayacak bir formüldün
Ama hep vardın,
Bir sonsuzluk gibi içimin içindeki bilinmeyende.


---


Ferdaca