Zaman geçmiş, dönüp bakıyorum da,
Hatırlamıyorum sevgilinin göz rengini.
Ne yaşadım, ne kaldı geride,
Bir pişmanlık var mı,
Yoksa “keşke”ler mi sızlatıyor yüreğimi?
Bilmiyorum…
Soruyorum geceye:
Yalnızlığımın sebebi bir insan mı,
Yoksa karanlığın kendisi mi beni düşündürüyor?

Tek gerçek mi var?
Ölüm mü?
Beni mi bekliyor?
Ne zaman acaba?
Kaç göz kaybetti beni,
Kaç kez gömüldüm bir yüreğe —
Ben de hatırlamıyorum.

Bir aynaya baksam, tanır mıyım kendimi?
Yoksa yıllar silmiş mi suretimi?
Her adımda biraz daha uzaklaştım
İçimdeki o eski çocuktan...

Konuşsam biriyle, anlatabilir miyim?
Neyi anlatsam, nereden başlasam?
Susmak daha kolay bazen,
Çünkü kelimeler yetmiyor acıya...

Ne zaman içimi dinlesem,
Bir mezar sessizliği sarıyor etrafı.
Ya çok yaşadım ya da hiç…
İkisinin arası bir yerde kaldım.

Uykuyu neye feda ettim?
Gözyaşımı kime akıttım?
Gerçek nedir?
Bir göz olamaz herhâlde aradığım…
Nedir, kimdir içimdeki eksik olan?