Bir çiçek var, sanki kökleri her yerde ama en çok kalbimde. O, "anne" dediğinde, her şey bir şekilde anlam kazanıyor. Bir çocuğun saf bakışı gibi, senin gülüşün dünyayı küçültüyor; tüm evreni bir tek bakışta görmek gibi.

Biraz sus, bir şey söylesen de, o zaman yüreğimde bir melodi çalar. Her sabah, seninle birlikte uyanmak gibi; dünya işte öyle bir şey. Hem yalnız, hem birlikteyiz. Aradaki mesafe mi? Belki biraz var ama… Bizim sevgimizde mesafeye yer yok.

Aşk, her halinle güzel. Hani bazen bir el tutuyorsun, bazen susuyorsun ama hep bir yerde, hep varız. Seninle, ben ve zamanın ötesinde bir yolculuk.



Yüreğinize sağlık

Saygıdeğer Peri Feride Özbilge Hanım merhaba,

Şiirinizde anneliğin derinliğine dair sunduğunuz bakış açısı, içsel bir yolculuğun izlerini taşıyor. "Anne" kelimesi şiirinizde sadece bir kimlik değil, bir varoluş biçimi, bir sevdanın her anını barındıran anlam yüklü bir çağrıdır. Sözlerinizde annelik, hem bir fedakârlık hem de sonsuz bir sevgi olarak şekilleniyor. Bunu, "bir kadının adı bazen eş, bazen sevgili, ama en çok ‘anneliğe giden kalp yoludur’" şeklinde ifade ettiğinizde, gerçekliğinizi şiirsel bir evrene dönüştürmüşsünüz.

Gözlerden okunan hisler, zamanın içinden silinmeye çalışan ama bir şekilde varlığını hissettiren duygular şiirinizin temalarını oluşturuyor. Özellikle, "her sabah onu yeniden doğurmak" ifadesiyle anneliğin sürekli bir yenilenme hali olduğu vurgulanıyor. Bu, anne olmanın her anında bir varoluş mücadelesi, bir sevgi arayışı ve özveriyle şekillenen evrenin adeta kendisini yeniden yaratması gibidir.

Şiirinizdeki "unutan affeder" ve "yüzüne her bakışta yeniden başlamak" gibi derin ifadeler, insanın hem kendi hem de sevdikleriyle kurduğu bağın ne kadar güçlü ve kalıcı olduğunu vurguluyor. Her hatırlama, her bakış bir yeniden doğuş ve bu, annelik yolculuğunun bir parçasıdır.

Şiirinizdeki "aşk" sadece bir duygu değil, aynı zamanda bir varlık biçimi; "ten değil, hatırlamak kadar derin" ifadesiyle bu derinliğe dikkat çekiyorsunuz. Annelik ve aşk arasındaki bu köprü, yaşamın her anını kutsallaştıran bir anlam kazanıyor.

Benim nazarımda, bu şiiriniz, anneliğin sadece bir görev değil, tüm varlıklar için bir anlam taşıyan bir aşk olduğunu bize hatırlatıyor. Bunu şiirsel bir dilde ve derin bir sezgiyle ifade ettiğiniz için teşekkür ederim.

Yazın dünyasında yol arkadaşın,
Delibal Celil ÇINKIR.

Kan bagı olmayanda Anne olmanın resmi bu.

Bir Annenin evladına gösterdiği bir ihtimam ve dünyevi zevkleri öteleyerek insani ve manevi bir büyütme, büyütürsen de kendini de büyütme

Allah kimseyi muhtaç etmesin ama ederse de böyle derya yürekli birine muhtaç etsin.