Yaprak yaprak koptu takvimler,
Birer birer düştü yıllar, sessizce.
Gençliğim nerede, kayboldu mu bir köşede?
Yoksa her anı, zamanın içine mi sığdı?
Bir zamanlar, umutla baktığım gözler,
Şimdi yorgun, uzak, belki de biraz kırgın.
O genç günler, rüya mıydı, hayal mi?
Şimdi sadece bir yelken, denizde savruluyor.
Yapraklar döküldü, sararmış bir hatıra,
Ve ben, eskisi gibi gülümseyemiyorum
Gençliğimin rüzgarı, fırtınası, hani?
Sonsuza kadar kalacak sandığım o heyecanlı anlar.
Her bir yaprak, bir hatıra şimdi,
Bir gülüş, bir adım, bir umut…
Ve ben, arıyorum hâlâ gençliğimi,
Bir yerlerde, belki de içimde, saklı bir yerde.
Yaprak yaprak koptu takvimler,
Zamanın elleriyle, bir bir düştü.
Gençliğim nerede, diye sordum bir gece,
Bir cevap gelmedi, sukut ve karanlık vardı sadece.
Bir zamanlar koşardım, düşler peşinden,
Gözlerimde parlayan umutlar vardı.
Şimdi o yıldızlar kayıp, sönmüş gibi,
Ve ben, hatırlıyorum yalnızca eski izleri.
Yapraklar sarardı, soldu ve gitti,
Birer birer döküldü her anım, sessizce.
Gençliğim nerede, diye sorarken,
Zaman, bir gölge gibi geçip gitti.
24.04.24