Hayat işte…
Bazı şehirler soğuk,
Sokaklar sessiz… rüzgâr sert.
İnsan konuşsa da susar,
Gözleri anlatır gerçeği.
Kimi yollar yorar,
Kimi… sadece unutturur.

Bazı cümleler eksik…
Söylenmeyenlerde gizlidir fırtına.
Ne suskunluk tamamlar kelimeyi,
Ne de bir bakış anlatır içini.
Yarım kalır en içten duygular,
Ve eksik bırakır bizi… hayata.

Bazı insanlar uzak…
Varmak istediğin kadar değil,
Kalamayacak kadar uzağa gider.
Sesini duysan da…
Eli değmez yüreğine…
Sadece ismi kalır… gecede yankılanan.

Bazı hayatlar kayıp…
Düşlerde kalan eski bir ev gibi…
İçinde çocukluğun,
Biraz umut… biraz hüzün saklı.
Kapısı açık… ama kimse yok.
Bir vedanın tam ortasında.

Bir yanımız yarım yamalak…
Bir yanımız darmadağınık…
Ne varsa toplanmamış,
Ne kaldıysa toparlanamamış.
Kendimizi ararken…
Daha da kayboluruz bazen.

Ve neresinden tutarsan tut…
Elinde kalıyor hayat.
Bir ucundan sevsen,
Diğer ucunda acı sarıyor kalbini.
Ama yine de yaşıyoruz işte…
Çünkü insan… umudu bile yarım sever.

@NURAL BEKTAŞLI