KAYBOLAN İNSANLIK
Bulutlar dolaşıyor gökyüzünde
Evlerden hüzünlü sesler geliyor bugün Çocukların boynu bükülmüş hep Güllerse dalında solmuş renk renk... İnsanların yüzünden düşen bin parça, Nağmeler kırık dökük. Masanın üzerinde parçalanmış bir çerçeve Esen rüzgarla savruluyor yırtılmış resimler yere. Kırılan camlar değil, canlar olmuş sanki. En değerli duyguların yitirildiği an Yakalamaya çalışıyorum, durduramıyorum Akıp gidiyor esen rüzgarla zaman... Yitirilen neydi o ılık sonbahar akşamında Ve geriye kalan neydi kurşun yarası gibi içimde Uzatıyorum başımı kırık camların arasından Bağırıyorum haykırırcasına: -Tüm dünyayı, tüm insanları yok sayarak- “ Yüreğimdeki bu savaş bitsin artık “ “ Kahrolsun yürek emperyalistleri” HATİCE ERDEMİR KUZU |
Evlerden hüzünlü sesler geliyor bugün
Çocukların boynu bükülmüş hep
Güllerse dalında solmuş renk renk...
Kutluyorum bu güzel dizeler için