TOPRAĞA KARIŞIYOR SANCISI YALNIZLIĞIN
Toprağa karışıyor sancısı yalnızlığın,
Bir damla yağmur süzülüyor Gülümseyerek zamana. Yüzleşmelere tabi her tohum Silkinerek uyanıyor uykusundan Pırıl pırıl bir sabaha… Bir volkana dönüşüyor suskunluk Çığlıklar sarıyor her yanı Gizli bahçelerinde ömrün… “Sararmış bir resim çaresizliğinde gamzelerin, Dokundukça büyüyor içinde yokluğun Çeyrek kala dudağına…” Kırılgan dokunuşlar , Savaş meydanlarında bir tebessümdür Seslenir sitemle yalnız insanlara… 7 Haziran 2006 Saat:22.06 Hatice Erdemir Kuzu |
Dokundukça büyüyor içinde yokluğun
Çeyrek kala dudağına…”
Yürekten gelen ve çaresizliğin resmini yapar gibi şiiriniz
Kaleminiz daim olsun