Dilimde aç bir dua gibi sürünüyor ismin
Kutsanmış bir lanet misali

Tenimde kıyameti ezberlemiş melek tüyleri
Ve kanatıyor her dokunuşun
Bir başka evrenin bıçak yarası gibi

Zamanın koynunda
Kendini doğurur gibi kasılarak
Çırılçıplak ölüyorum
Her seferinde düşerek kendi suretimin rahmine


Süzülüyor içime
Şeytanın baştan çıkaran orucu
Kusursuz günahlardan yapılmış bir iftar sofrasında
Yiyorum
Banarak ekmeğimi
Şarap niyetine dudaklarından akan kana


Gözlerinde
Erimeyen günahkar mumun karanlığı
Üfledikçe çoğalan inançsız bir ışıkla sevişiyorum



Tenin Tanrı’nın konuşamadığı bir dildir artık
Dilimin çözülmediği yerde başlıyor
Senin kutsal cinnetin…

Ve ben

Taptığım hiçbir şeye dokunamadım

Sadece seviştim duaların çatallı harfleriyle

Sadece sevdim,

İdam sehpasında kendini alkışlayan ellerimle seni



Kutsal bir kuduzlukla sev beni
Siyah inançsızlığımda filizlensin yeni bir evren
Birbirimize ibadet ederken
Terle çözülmüş tüm ilahiyatları unutarak

Sadece seninle ölebilirim ben

Ve ölüm,
Teninde bir diriliştir bana





AY PARÇASI / MEHPARE
(ARŞİV) DÜZENLEME NİSAN 2025