“İnsan bedeninin neler yapabileceğini kimse bilemez.” Spinoza – Ethica 3. Bölüm

~~~~~~~

Günahın koynunda doğdum ben,
Şeytan zevkle fısıldadı kulağıma
‘’Sen artık bir ibadetsin, arzunun en kutsal haliyle…’’ (AP)

~~~~~~~~

Dilimden paslı bir kan damlıyor
Tan vaktinin çıldırtan kızıllığında
Sana her dokunuşumda
Derimin altına işleyen dualar gibi
Ateşten bir suretle
Yanıyorsun tenimde
Aforoz edilmiş erilliğinin
Yasaklı arzusu kazınıyor
Yorgun dişiliğimin rahmine


Zevkler ve haz
Saklı bir suç değil artık
Kandaki metal tadıyla parlıyor
Yasaklı mahremlerde
Sırtıma kazıdığın kırmızı sır
Sonsuz bir tövbeyi yırtarcasına
Günah giydiriyor bedenime

Adın bir dua değil dudaklarımda
Karanlığın öptüğü bir yemin
Yalvartan bir iç çekişle
İblislerin ele geçirdiği suskun bir çığlık
Derin bir şehvet uykusundan uyanan
Vahşi arzunun tadı


İki bedende tek ruhken
Darmadağınık karanlıklarda
Adımı fısıldamanı özlüyorum
O tek sözcükteydi

Tüm çıplaklığım

Tüm bekleyişim

Tüm kabulüm


Ayaklarının dibinde diz çöküyorum
Günahkâr bir azize gibi
Düşüyor kutsallar, eriyor maskeler
Çırılçıplak ruhlarımızla
Aşkın bizi lanetlediği
Gizli yıkık mabetlerde

Hapset beni ruhuna
Şeytansı dürtünle hapset
O derin
O dipsiz haz kuyusunda
Ateşinin vazgeçilmez vaftizinde
Kutsa beni
Kutsa, öldür
Ve
Tekrar doğur azazil sevginle


Dilin ve dudakların
Kuralsız bir ayet
Kutsal kitaplara sığmayan
Kayıp harflerle yazılmış
Vahşi bir sevda cümlesi
Saçlarımdan aşağıya sarkan

Sonsuz bir şehvetin alev almış bedeninde
Şeytanın günah sofrasında
Üryan ürkek sanrılarımızla
Birbirimize sarılarak
Yavaş yavaş yanıyoruz

Ve her külden
Yeni bir arzunun tohumu filizleniyor
Yeni bir doğuşun
Sessizce fısıldadığı tek cümleyle


----- Özledim yanmayı senin cehenneminde-----





AY PARÇASİ / MEHPARE
NİSAN 2025. İSTANBUL