1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
230
Okunma
Gözlerin vardı, güneşi unutturan,
Sesin, rüzgârı susturan bir fısıltıydı.
Ellerin, zamana meydan okurcasına
Tutunduğum son dalımdı.
Sen varsan, yollar kısalırdı,
Gökyüzü genişler, yıldızlar çoğalırdı.
Saatler, seninle başlamadan akmaz,
Her şey anlamını senden alırdı.
Şimdi ise sesin rüzgâra karıştı,
Gözlerin bir hatıra, ellerin bir boşluk.
Gidişin, yarım kalan bir şarkı gibi,
Ve ben, o şarkıyı tamamlamaktan korkuyorum.
Mutlu ol diyorsun,
Sanki mutluluk bir emirle gelir gibi.
Sanki kalbim, aklımı dinleyebilecekmiş gibi.
Sanki ruhum, ona yazılmamış bir hikâyeye
Razı olabilecekmiş gibi.
Araf’tayım şimdi, ne oradayım ne burada,
Ne gidebiliyorum ne dönebiliyorum.
Mutluluk bir ihtimal,
Ama yokluğun kesinlik.
Ve bil ki, bazı insanlar
Mutlu olmaktan çok,
Ona sebep olanı isterler. 15.01.2025
5.0
100% (1)
Cevap Yaz