Bir sabah, yeşilin içinde,
Özgürlüğe kanat çırpan bir kelebek.
Rüzgârla dans eder usulca,
Güneşin sıcağında titrek bir emek.

Narince konar bir yaprağın ucuna,
Tedirgin, ama zarif bir huzurla.
Bilir ki ömrü birkaç günlük,
Ama yine de yaşar tutkuyla.

Renkleri ateşten bir yaz akşamı,
Turuncu ve siyahın dansı içinde.
Göz kamaştıran bir an kadar kısa,
Ama sonsuz bir masal hissinde.

Yanında bir başka kelebek süzülür,
Sessiz bir selam, nazik bir dokunuş.
Ömür dediğin belki de budur,
Bir anlık sevinç, bir sevda vurgunu.

Çiçekler fısıldar ona adını,
Toprak anlatır baharın sırrını.
Her kanat çırpışı bir şiir gibi,
Rüzgârın notalarına yazılmış adeta.

Zaman durur, güneş eğilir,
Gölgesinde saklı bir masal anlatır.
Son kez süzülür gökyüzüne,
Ve yapraklardan usulca kaybolur.

Kelebek ölmez, sadece düş olur,
Bir rüzgâr eser, hatıra savrulur.
Yeşilin içinde, sonsuz baharda,
Bir kalpte sessizce yaşar durur.