Çok ince bir çizgideyim kalmakla gitmek arasında git geller yaşıyorum…
Sen beni nasıl bir çıkmaza soktuğunun farkında bile değilsin, eğer bir gün gidersem belki yüreğimde, beynimde, bedenimde seni de götüreceğim.
Peki, senin gittiğine değdi mi gelen mutlu etti mi seni?
Teninden başka neyini sevdi?
Çiçekler mi gönderdi, uğruna şarkılar mı yazdı, romanlar, hikâyeler mi yazdı?
Seni sensizlikte her zaman başına taç edip yaşattı mı? Her gidiş iki kişiliktir, bunu unutma!
Sen gidersin ama yüreğinde de beni de götürürsün.
Bir kere öldüm dersin ama her gece ölürsün,
yanında bir başkası olsa da yüreğinde ve fikrinde hep ben olacağım…
Çorak topraklar gibiyim, suya muhtaç.
Gülü mü, dalımı, bahçemi kuruttun.
Yüreğimi ateşe verip gittin.
Beni bensiz yaşamak senin kaderin oldu.
Her cinayet silahla işlenmez, bazen bir gidiş, bir söz de insanı öldürür.
Hadi git sana beddua etmiyorum, etmeyeceğim de sadece tek sözüm sana, beni üzdüğün kadar üzül.
Üzdüğün kadar sende üzül. Bensizlik sana cezam olsun.
Aydın BENLİ