su elbet yolunu bulur diye
bütün bulutlar bizi ağladı anne



’talan edilmiş ’
göğün mavi atlasından
yeryüzü cehennemine
düşerken ’cudi’nin kızları’
ay kanadı şakaklarımda
dudağımın lal vaveylasında
öldü kuşlar





tuza banıp
yaralarımızın
kabuk bağlamaz sızılarını
devşirme sancılarla
uğurladık mutluluk kristallerini
çocuk cesetleri kanıyor
dudak kenarımda
tanrı şeytanı sınamak için mi
yarattı insanı anne
’gayya ağladı ’
sağanak sağanak ölüyle





kainatın kasıklarından
kanla karışık kin kanar
künyesine ölüm kazınmış
coğrafyanın yataklarına
kişiliklerin erozyona uğradığı bu çağda
toplumsal acıların
bütünüdür insan oysa
suskun alfabelere kazınmış
kan ritüelerinde
kürdilihicazkar sızlıyor Adem ’in kemikleri
ve kardeş kanıyla sulandığından beri toprak
hiç bir yaprak kapatmıyor
hâya duvarlarını
biz ne zaman öldük de
yeryüzü cehennemine düştük anne





ağrılı mağlubiyetlerle
yıkılınca Amed’in kaldırım taşlarına
göğercinler yükselir mor dağlara
ve beynin düşünce çukurunda ölür his
ah anne !
Dicle’nin saçlarına bırak küllerimi
ve yeniden doğur beni
yüreğinin cennetinde
kül karası zamanda
özgürlük kuşlarının sesleriyle