Tutunduğum dalı kökden kırdınız
Elim tutacak dal bırakmadınız
Libası bedenden yırtıp soydunuz
Belim saracak çul bırakmadınız

Kızgın mil çekip kör ettiniz gözüm
Neşter’i vurdunuz yaralı özüm
Sönmüş kül bağrında harlanır közüm
Külüm savuran yel bırakmadınız

Dost bildim de böldüm ekmeği aşı
İlk önce onlardan yedim ben taşı
Yakın dostum çıktı yılanın başı
Halim diyecek dil bırakmadınız

Hangisi bilinmez hanceri vuran
Kalp kırılmaz diye bildirmiş Kur’an
Eş dosttum yoluma tuzaklar kuran
Yolum gösteren kul bırakmadınız

Sizde hiç mi bitmez insana zulüm
Size hak değilmi dünyada ölüm
Haksızlığa yoktur yok tahammülüm
Kalam dedimde hâl bırakmadınız

Gayretliyem diktim mezar taşımı
Yaşıyorum ama bilmem yaşımı
Musallaya koysam şu naaşımı
Salım tutacak el bırakmadınız

İzzet Gayretli
T.R 01 04 2000