Bir ismin yok bende,
Ben seninle varım yalnız.
Yüzüme düşen son ışık,
En derin yaramsın.
Taze bir bahar çiçeğisin sen
Ve kupkuru bir dal misali
Düşlüyorum baharı ben.

Kaldırımlarda,
Tozlu topraklı yollarda,
Dikenin taşın altında,
Kimi zaman acı,
Kimi zaman kan revan sabahlarda,
Büyüttüm ben sevgini.
Aç açık kimsesiz günlerimde,
Üşüyen ve üşüten rüzgarlarda,
El değmemiş düşlerimde,
Kimseciklere anlatamadığım rüyalarda,
En derinimde taşıyor
Ve seninle yaşıyorum.

Yetim bir çocuğun yüreğine gizledim sevdanı,
Öksüz bir çift gözbebeğinde,
Bir lokma ekmek gibi,
Bir yudum su,
Bir anlık nefes,
Paha biçilemez hazinem misali,
En kıymetlimi.

Yalnızlık,
En eski yoldaşım oldu da,
Her gece yıldızlara fısıldadım adını.
Bir sokak lambasının solgunlaştığını,
Sana varamayan gölgemi seyrettim asırlarca.

Senin adın umut mudur,
Yoklukta yeşeren?
Senin sesin merhamet midir,
Çileli ömrümü güldüren?
Senin gülüşün cennet midir,
Her duada dilenen?
Bana bir defa bak,
Bak ki,
Gözlerin getirsin solmayan baharı,
Ömrüme,
Bak ki,
Cennet çiçekleri süslensin,
Gönlüme…

Varsın dünya bilmesin adımı,
Varsın yollar hep dar olsun bana.
Şirin gülüşünü saklıyorum,
Budur tek yüküm yalan dünyada
Ve en kıymetlim
Tek hazinem;
Yokluğumda sensin varlığım da.