27
Yorum
51
Beğeni
4,6
Puan
441
Okunma
Gecenin koynunda, karanlığın soğuk ellerinde titreyen bir yolcuydum. Ay ışığı penceremde bir nakış gibi serili, yıldızlar duaların izini sürüyordu. Hasta bir bedenin içinde, ruhum kanat çırpmak istiyordu. Her nefesim bir dua, her kelamım bir yakarış…
İçimde yankılanan bir ses vardı:
"Gün doğmadan, güne doğayım."
Bedenim zayıftı belki, ama kelimeler güçlüydü. Ellerini uzatan dostlar, kelamın aydınlığında ses verdiler. Her biri bir yıldız gibi geceyi deldi. Duaları içimde yankılandı, kelimeleri ışık gibi içime doğdu. Onlar konuştu, ben şifa buldum.
Bir gece vakti, rüya ile gerçek arasında asılıydım. Beni sırtlayan sözlerdi; edebiyatın şefkatli elleriyle sarmalanmış bir dua… Bir ses fısıldadı içimde, belki de Necip Fazıl’ın gölgesinden düşen bir mısraydı:
"Geceye yenilmeyen her insana, ödül olarak bir sabah, bir gündüz ve bir güneş vardır."
O an anladım ki, hastalığım beni değil, ben onu taşıyordum. Karanlık, içimde büyüyen ışık karşısında diz çöküyordu. Çünkü kelamın dostları yanımdaydı, dua ile yoldaş olanlar...
Ve sabah oldu. Gün doğdu, ben de doğdum. Güneş tenime değdiğinde, içimde bir mısra filizlendi:
"Gün doğmadan, güne doğayım!"
Bir gece var ki, karanlık değil,
Bir sabah var ki, doğmamış henüz…
Ey içimde kıvranan sonsuz sancı,
Ey kelamın kanatlarında uçan dua,
Beni al, ışığın en ince teline sar,
Gün doğmadan, güne doğayım!
Yıldızlar şahit olsun, ay ayna tutsun,
Zamanın kırık saatlerinde bekledim.
Gözlerim perde perde ağır,
Göğsümde yankılanan ezelî niyaz,
Ve bir fısıltı gibi ruhuma işleyen ses:
"Şifa gökten inmez, gönülden çağırılır."
Yattığım yatak bir nehir yatağı,
Hastalığım serin bir ırmak gibi akar,
Ve uzanan her el, tutunduğum dal,
Her dua, içimde bir gül gibi açar.
Ey dost! Ey kelamın kardeşi!
Ben geceye düşerken, siz yıldız oldunuz,
Kelimelerinizle aydınlattınız yollarımı.
Ben ki, gecenin ördüğü sessiz duvarda
Gizli bir nefes gibi titrerken,
Beni ayakta tutan, düşlerime yürüyen,
Dost ellerin duaları oldu.
Ey gönlü büyük kelam dostları,
Siz yazdınız da ben düştüm kâğıda,
Ve her harfte, her hecede
Güne doğan bir ruh buldum!
Şimdi ışık vuruyor pencereme,
Ve ben yeniden doğuyorum kelimelerle.
Gözyaşımda parlayan rahmetle
Diz çöküp hamd ediyorum.
Ey edebiyatın ve duanın kardeşleri,
Ne çok büyüttünüz beni!
Gün doğmadan, güne doğayım!
5.0
88% (22)
4.0
4% (1)
1.0
8% (2)