Her gördüğün görgü değil,
Her işittiğin sözgü değil,
Her hissettiğin duygu değil,
Her söz doğru değil.

Her söylenene kanma,
Her önüne konana banma,
Her güzele yanma,
Her zamana bakıp dalma.

Her kül olan köz değil,
Her saz çalan aşık değil,
Her yüzüne gülen dost değil,
Her gördüğün insan değil.

Her gözünden akan yaşa bakma,
Her kalemi ilahiyeyi söyleyeni ermiş sanma,
Her çıkan rüzgarı fırtına olacak sanma,
Her gördüğün garibanı düşkün sanma.

Her viran olmuş harabat değil,
Her zincire vurulmuş tutsak değil,
Her güzel senem değil,
Her gördüğün kuş anka değil.

Her yağan yağmuru bereket sanma,
Her uçanı evliya sanma,
Her açan çiçeği miski amber sanma,
Her kaçanı korkak sanma.

Her açan gonca gül değil,
Her öten kuş bülbül değil,
Her dinlediğin söz şarkı değil,
her okuduğun yazı şiir değil.

Her yazdığına gülerler sanma,
Her söylediğine söverler sanma,
Her söyletenin bir sahibi var.
Her yazdıranın bir katibi var.

Her dağ tur değil,
her ışık nur değil,
her göz kör değil,
her söylenen söz değil.


Her güneş batıyor sanma,
Her insan ölüyor sanma,
Her zerre yok oluyor sanma,
her bakan görüyor sanma.

Her gören göz değil,
Her söylenen söz değil,
Her yaradılan kul değil,
Her yol sırat-i müstakim değil.

Her kuşun eti yenmez,
Her yanan yürek sönmez,
Her söyleyen sözü bilmez,
Her bilen özü söylemez.

Sanem: Çok güzel kadın
Harabatiler: Sefil görünen fakat sürekli Allah ile olan kişiler.