Yol sırât-ı müstakîmdir, sarsılmadan dur yüreğim
Şu nefsini yerden yere acımadan vur yüreğim

Bî-nevâ’yla yol yürünmez, duy kopacak vaveylayı
Lafügüzaf dinlemeden, bilenlere sor yüreğim

Gülzarına nazar etsen, alamazsın kokusunu
Saçılacak tohumların içerinde sır yüreğim

Yayıldıkça rayihası ol cihana meydan okur
Sevgi yazan kalemiyle dokunuşu yır yüreğim

Dildâdesin dünyalığa unuttun mu ahireti?
Boş avare dönüp durma zevalini kır yüreğim

Nedametin kılıcına dayanamaz hiç bir günah
Ulaşınca tövbe dile sönmez olur kor yüreğim

Kopup gider birer birer bak tarumar sayfaların
Hezeyana düşenlerin her adımı yar yüreğim

Dert rüzgarı nefesinde sabır denen cana değse
Ömür sırtındaki kaftan, çıkarması zor yüreğim

Velhasılıkelam anla! Kulluk ince bir çizgide
Temelleri sağlam olan yükselecek sur yüreğim

Bekleme hiç Azrail’i, bak saatin durur o dem
Emaneti teslim alır, kabir evi dar yüreğim

Bu dünyanın ahirete açılacak kapıları
Lütfetmiş ki sonsuzluğu şükürsüzlük ar yüreğim

Kainatın tek sahibi beni benden âlâ bilen
Rahman, Rahim adı yüce; tek bir Allah var yüreğim

12.03.2025
Kudret Merttürk-Berlin


sırât-ı müstakîm: apaçık, dosdoğru ve hak yol
bî-nevâ: çaresiz
vaveylay: çığlık
lafügüzaf: boş söz
gülzar: gül bahçesi
rayiha: hoş koku
yır: şiir, ezgi
dildâde:gönlünü vermiş aşık
zevali: alçak,zelil
tarumar: perişan
velhasılıkelam: sözün özü