Şiir baştan sona yoğun bir melankoli ve boşluk Yalnızlık, suskunluk ve içsel çatışmalar, her dizede kendini göstermiş
Şiir boyunca kelimeler çoğu zaman bir anlamı yansıtmaktan çok bir boşluğu bir eksikliği hayata kırgınlığı anlatmış.
Şiirin dilini çözmek lazım ama hem sessiz hem de derin bir anlam taşıyor. "Ses boşluğa devrilir usulca" ve "Sözcükler dudağımda erir, dökülür" gibi dizeler, kelimelerin geçici ve kırılgan doğasına okurun resmen yüregine dokuyor .
Duygular çoğu zaman alfabenin sınırlı harflerine takılır ve anlatmak istenilen bazen kaybolur . Kalem burada “Ben sustum" ve "Sen duymadın" tekrarlarıyla iletişimsizlik ve yalnızlık hissini pekiştiriyor, bir tür sessiz çığlık gibi. Sessiz çığlıklar zaten en çok canı acıtandır kimsenin duymadığı duysun diye gözlerine baktığımız ve gözlerine baktıklarımızın bizi umursamadı işte o zaman asıl o zaman çığlık çığlığa susuyoruz.
Yalnızlık eksiklik hep tam olamama bunun getirdiği sonuç kocaman bir boşluk hayatla bağlarını kopmuştuğunu hissetmek ve en güzel dostunun yalnızlık olduğunu bilmek ne kadar acı
Ama bunun tek güzel yanı çok güzel şiirler yazdırıyor kimine göre acı kimine göre yürek sancısı kimine göre yalnızlık kimine göre suskunluk kimine göre kimine göre kimine göre

Yüreğinin avazı hiç susmasın
Nicelerine şiir ola

Kelimelerin, boşluğun damarlarına sızan bir sis gibi, yavaş ve usulca çöküyor insana. Ruhun kıyısında eriyen bir deniz gibi dalga dalga büyüyor anlamların. Senin dizelerinde yalnızlık, bir varlık kadar somut; suskunluk, bir haykırış kadar güçlü.

Her harfin kırılganlığı, bir camın çatlaması gibi; önce bir çizgi, sonra derin bir boşluk. Okuyan, o boşluğa düşer ve senin bıraktığın sessizliğe yaslanır. Sözcüklerin, metaforların içinde saklanıyor, bir yankıya dönüşüyor, ama o yankı bile bir fısıltı kadar mahcup. Kırılmadan var olmayı, çığlık atmadan duyulmayı öğretiyorsun.

Şiirin, kaderi törpülenmiş bir kelime gibi—belki de en çok eksikliğiyle tamamlanan bir varoluş. Zaman sızıyor, yalnızlık sahipsiz kalıyor ama sen onu sahipleniyorsun. Ve işte tam burada, şiirin hem bir çığlık hem de bir suskunluk oluyor.

Bu yüzden seni ve şiirini tebrik ediyorum. Çünkü bazı şiirler okunmaz, hissedilir. Bazı kelimeler duyulmaz, içe çökerek var olur. Sen sustun, ama bu şiir susmadı.