Savruldum rüzgarda kırılaraktan
Boş dönüp oturdum, durularaktan
Çetin bir inada sarılaraktan
Yalnızlıkta aradım da halveti
Ait olmak imiş dünya serveti

Bir dem meyil vardı narin bir güle
Ümit zulüm etti ıssız gönüle
Ne vakit düşmüş ki sefa bülbüle
Gelip, geçmiş çağlar sırtımda yüktür
Bu acı pişmanlık, serden büyüktür

Oturup kalktığım, derde düçarlar
Mesut mintanında öğüt saçarlar
Affa mazhar oldu sözde naçarlar
Ben kaldım tövbeden bir secde uzak
Vesvese ki ardı bir nefsî tuzak

Desem bu diyardan varıp göçelim
Neyi elde ettim, neyden geçelim?
Bahtımın attığı şu yaman çalım
Aç, döşeksiz tuttu bu sahte handa
Kıskıvrak eridim adi cihanda

Hayal suya düştü, kimlik pazarda
Civan kisvesinde yürek mezarda
Akılsız, aklınca yazar bozar da
Ezelden deftere bir yazan varmış
Gördüğüm düzlükler, bana duvarmış

Aradım bulmayı günden düşerken
Çok gördüm hüsranı, insan beşerken
Derine indikçe yandım, pişerken
Hızlı derilirmiş erken büyüyen
Payım beşik iken bendim yürüyen

Gökleri yırtacak haykırış bendim
Zihgire kaş çatan o kiriş bendim
Her parmak ucunda, her karış bendim
Can atar kopmaya ruhumda ipler
Ardıma dizilmiş cümle garipler