Buz Kesiyor Geceler

Gün ışığından uzak buz kesiyor geceler
Güneşi arıyorum sevdanın küllerinde
Düşlerimi saymaya yetişmiyor heceler
Bir umutsuzluk sezdim zemheri güllerinde

Saklarken gözyaşımı yine gözlerim daldı
Hasret kuşları öttü, bilemedim ne haldi
Şu sevdamın hasadı başka bahara kaldı
Umut havası yoktu bülbülün dillerinde

Hüzün çöktü içime, sanki âlem duruldu
Teselli kanatlarım çırpılmaktan yoruldu
Buz esen rüzgârgülü başucuma kuruldu
Gece boyu titredim hicranın yellerinde

Aklımdan silemedim yârin tatlı sesini
Rüyalarıma düştü, duymadım nefesini
Karabasan sıkarken şu gönül kafesini
Notaları aradım sazımın tellerinde.

Gün, geceyle bir olup matem sıktı özüme
Uykunun müşfik yeli hiç değmedi gözüme
Mutlu bir tebessümü süremedim yüzüme
Bir kâbus, bir yas içtim kaderin ellerinde

Hoşoğlu, bilmez misin, çölün hasreti bitmez
Hak nasip etmedikçe sevda ocağı tütmez
Dertlerin bini gelir, git desen biri gitmez
Dikensiz gül olur mu hakikat dallarında?

Mustafa Hoşoğlu
25.02.2025