307-SENİNLE KALIRDIM BEN
Kimsin sen? Bilebilsem. Sırrını çözebilsem.
Ömrümün sevabını, önüne dökebilsem. Özündeki cevherin, içine girebilsem. Dağ başında rüzgarla, karlarda kalırdım ben. İki yabancı gölge, olmuşuz biz evrende, Zamana hükmederek, geçiyoruz içinde. Bir adım ileriyse, iki adım geride, Gülüne takılmadan, dikende kalırdım ben. Sözcüklerin dilinde, anlaşılmaz kalmışsın, Maskelere gizlenip, ardına saklanmışsın. Yaşanmazı cevrinde, nakışlayıp asmışsın, Zehrine bulanarak, renginde kalırdım ben. Sessizliğin içinde, aynada gördüklerim, Kutbundaki sevdaya, varılmaz dediklerim, Anlamında yok olup, gözünde süzdüklerim, Çakıllardan olsaydı, mecranda kalırdım ben. Dillerin çeşnideyken, beynin başka yerlerde. Beyaz zakkum açıyor, söylediğin sözlerde. Hesabında zamanın, kaşında kirpiğinde, Dökülseydi deryalar, suyunda kalırdım ben. Aklımın fecrindeki, mehtabıma düşseydin. Zamana gömülerek, düşlerimi dürseydin. Yaşanan gündüzleri, üstüme sen serseydin, Sabahın gurubuyla, seninle kalırdım ben. Şahin Hanelçi 04.08.2008 Avcılar/İstanbul |
MÜKEMMEL. Zaten güzel yazıyordu kalem ama, bu defa kendini aşmış. Sevgilerimle.