~




kış güneşi, solgun ve ürkek, bulutların arasından, bir an göz kırpıyor. Beyaz örtülü dünya, sessiz ve durgun, güneşin sıcaklığıyla, yavaşça uyanıyor.


kar taneleri, parıldayan elmaslar gibi, güneş ışığında, binbir renkte parlıyor. ağaç dalları, buz kristalleri ile bezenmiş, kışın güzelliğini, tüm ihtişamıyla sergiliyor.


kış güneşi, umut ışığı gibi, karanlıkta, bir ışık noktası gibi parlıyor. soğuk ve sessizliğin ortasında, yaşamın devam ettiğini hatırlatıyor.


beyaz tüyler gibi, gökyüzünden iniyor, rüzgarın kucağında, yavaşça süzülüyor. her biri bir mucize, narin ve hafif, duyguların dilsiz dansı, kar taneleriyle hafif.


parıldıyorlar, güneşin ışığında, binbir renkte, birer elmas gibi, yere düştüklerinde, sessiz bir öpücük bırakıyorlar, Kışın beyaz örtüsüne, yeni bir renk katıyorlar.


her biri benzersiz, birer küçük sanat eseri, doğanın büyülü fırçasıyla çizilmiş, kar taneleri, kışın masalsı öyküsü, beyaz bir dünyaya, hayatın neşesini taşıyor.


~