0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
90
Okunma
En güzel yolculuğumdun sen Süheyla.
Bir vahada yürürken rastlanan bir seraba benziyordu yüzün.
Kelimelerim güçsüz, dilim sessiz kalıyordu konuşurken.
Konuşurken, aslında konuşamamak nedir bilir misin Süheyla?
Bir seraba ulaşmaya çalıştıkça, gerçekliğini yitirmenin acısını bilir misin?
Henüz gün yüzüne çıkmamış şiirlerin adına yazıldığını bilir misin?
İşte böyle geçiyor zaman Süheyla.
Seni,sensiz sana anlatarak.
Seni, sana rağmen yaşayarak.
Ne zaman adını ansam,kendimi uçurumlarda buldum.
Garip bir meltem, avuçlayıp durdu kalbimi.
Ne zaman adını ansam,
Sürgün edildim seni sevdiğim yerlerden.
Bazen sessiz bir vahaya,
Bazen aşksız beton yığınları arasına..
Volkan İNAL
