Sen, çocuk yüreğinle içimin kırlarında dolaşan,
Gözlerini göz yüzüne dikip,
Bulutları seyreden küçük kız çocuğu.
Bense umuda kanat çırpan bir güvercin.

Çisil çisil yağan yağmur gibi,
Yağdın yüreğime bir yaz akşamı.
Bir şiir gibi çınladın kulaklarımda.
Sesini duydum, ve sustum.

Öyle aşikârdı ki sesin,
Hiç bitmesin istedim, ismimi söyleyişini.
Şiirlerimdeki kadın,
Sesinle avut beni.

Ellerine dokunduğum an bitecek bu acı,
Biliyorum.
Ömrümün en tanıdık sesi,
Yüreğimle gördüğüm sevgili.

Adını andığım şiirlere hapsettim kendimi.
Kağıtlara anlattım özlemimi,
Gecenin en zifiri karanlığında.
Gecenin en geçmez anında.

Biliyor musun sevgili,
Her adın geçtiğinde bir kuş uçuyor içimde. .
Ve senle geçen dakikalar geliyor gözümün önüne. .
Bir huzur sarıyor içimi derinden. .
Sonra gülüşün geliyor aklıma. .
Karanfil kokulu bakışlarına dalıyor gözlerim.
Ellerinin sıcaklığını hissediyorum birden.
Güven veriyor sesin,
Korkusuzca yürüyorum sevda yolunda.

Her yağmur sonrası üzerime sinen rahmet dokusu,
Alıp götür beni senli düşlere. .
Gün batımı karanlığa boğarken bu şehri,
Bir ses aydınlatır gecemi. .

Ve bakışlarım takılır gülen çehrene.
Bir tebessüm saplanır yüreğime.
Mevsim bahar olur birden,
Kuş cıvıltıları arasında seyrederken seni.

Her geçen gün bereketleniyor seni sevmek.
Her gün daha da bir sen oluyorum,
Her gün daha mutlu uyanıyorum.
Ve sevgilim her gün şiire bulanıyorum.

Volkan İnal