Acı diyorum efendim, o da evrensel olmalı; Bir çocuğun eline diken batsa; İnsan oğlu yanmalı " Farid Farjad
olmaz acının rengi, milleti..
mavi olmak, derya olmak yetmez yeşil olmak, turkuvaza bulanmakta yetmez yetmez, kırmızı olmak, dudak olmak hiç yetmez kucak olamadıktan sonra bir çocuğa
önce bulunmak lazım nerede kaybettiysek benliğimizi
varsa, kaldıysa inancın yetiyorsa şayet insanlığın cennetse ahirinde izdivacın tut, tut o vakit tutun, tutuşarak bir çocuğun gülümsemesine tutun ki, melekler türesin, tünesin kurumuş yuvasız dallarının, sıvasız insanlığının gölgesinde tutun ki, damlasın güneş zifirine dört mevsim nevbaharlar açsın güz’ündeki tebessümsüz yüzüne olamasan da ressam, resmedilsin kıyısız cennet g’izine
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Dün yine geç kaldım, bu anlam dolu enfes şiire yorum yapmaya.
Evet! Acının rengi, dili, dini, tabiyeti olmaz. Kendinden başkasının acısına duyarsız kalmak ve hatta bundan haz almak, ruhun hastalığını, çürümüşlüğünü işaret eder. Ve maalesef ki ülkemizde bu hastalık, tahminlerin ötesinde bir orana sahip.
Güzel yüreğe, güçlü kaleme, gönülden tebriklerim ve sonsuz saygılarımla...
Acının rengi olmaz. Çünkü acı kelimelerle ya da dışsal bir ölçütle tarif edilemez.
Her insanın acısı farklıdır ve bu acı görünür ya da hissedilir bir renge bürünemez.
Herkesin yaşadığı acılar, farklı şekillerde etkiler ve her insan bu acıları farklı biçimlerde hisseder.
Acının rengi olsa olsa gözyaşıdır, çığlıktır, feryattır, ateştir. Her kültürde, her coğrafyada, her toplumda insanlar acıyı aynı halde hisseder. Bu ise ortaktır, evrenseldir yani.
Acının evrensel olması ise insan olmanın ortak deneyimlerinden biri olan acının tüm insanlar arasında bir bağ kuran bir duygu olduğunu gösterir. İnsanlar acılarını, kayıplarını, hayal kırıklıklarını ve mücadelelerini başkalarıyla paylaştıklarında bir empati ağı kurulur. Bu da insanları birbirine yakınlaştırır.
Kollektif yapıyı daha da güçlü hale getirir, bu sayede acı yıkım olmaktan çıkmış olur.
Şairimizin dediği gibi; Ama ''önce bulunmak lazım nerede kaybettiysek benliğimizi''
Özümüze inelim, ''insan' olma özelliğimizi keşfedelim.
acılarımızda bile maalesef demokrasi işlemiyor ifade ettiğiniz üzere ölümlerimizde bile.. güçleri yetse bunların cehennem olur ölümden sonramız😔 hatta utanmadan vergi bile alırlar çok ısınıyoruz diye🔥😀
Bu ülkede ölümleri dahi ayırdıklarını gördük ve yaşadık değerli şair
sizin şiirinizde ki acı evrensel nitelikte, yorumum sizce farklı algılara vesile olmuş olabilir belki ;) Sarı öküzü ezilenler sınıfı her zaman ezenlere kaptırmakta, çoğunluk olmak azınlığa üstünlük sağlamıyor maalesef acılar gökyüzümüzü boğuyor nefes alamıyoruz üzgünüm çok.
şiirin konusu ruhunda demlenen acı ekmeğe sürülen bal kaymak gibi dökülüyor anlamında kullandım özdeyişi.
acılarımızda bile maalesef demokrasi işlemiyor ifade ettiğiniz üzere ölümlerimizde bile.. güçleri yetse bunların cehennem olur ölümden sonramız😔 hatta utanmadan vergi bile alırlar çok ısınıyoruz diye🔥😀
Bu ülkede ölümleri dahi ayırdıklarını gördük ve yaşadık değerli şair
sizin şiirinizde ki acı evrensel nitelikte, yorumum sizce farklı algılara vesile olmuş olabilir belki ;) Sarı öküzü ezilenler sınıfı her zaman ezenlere kaptırmakta, çoğunluk olmak azınlığa üstünlük sağlamıyor maalesef acılar gökyüzümüzü boğuyor nefes alamıyoruz üzgünüm çok.
şiirin konusu ruhunda demlenen acı ekmeğe sürülen bal kaymak gibi dökülüyor anlamında kullandım özdeyişi.
aslında bana göre de en büyük acı evlat acısı ki tanrım korusun tüm annelerimizi bu acıdan elbette annesizlikte çok acı fakat şiir farid farjad'ın şiirin üst kısmında yer alan sözünden yola çıkılarak tüm dünya çocuklarının masumiyeti üzerine kurgulanmıştır sevgili Ümmühan şairim..
değerlisin ve değer kattı her zamanki gibi sayfama ziyaretin çok teşekkür ederim
aslında bana göre de en büyük acı evlat acısı ki tanrım korusun tüm annelerimizi bu acıdan elbette annesizlikte çok acı fakat şiir farid farjad'ın şiirin üst kısmında yer alan sözünden yola çıkılarak tüm dünya çocuklarının masumiyeti üzerine kurgulanmıştır sevgili Ümmühan şairim..
değerlisin ve değer kattı her zamanki gibi sayfama ziyaretin çok teşekkür ederim
İnsanın insana gördüğü reva'dır da tanrıdan sanırlar İnandırılanlar küserler insafsız İlah'a Aç gözlü insanlığın elinde İnanç bile döner vicdansız bir silaha...
***
Kimi yürek sahibi'dir. Tersine aksın ister ırmak, mısranın kalemi gibi...
Güneş damladı içerimize, Şaire Hanım Parlasın, daim olsun...
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.