gideceği limanı bilmeyen gemiye hiçbir rüzgardan hayır gelmez" diyor Montaigne


ey
kalbi rüzgarım,
sahraların samyelinden,
denizlerin
azur kalbinden esen imbatım
sığındığım,
sığınabileceğim en huzurlu limanım
çöllerimi serap,
gecelerimi ay, yıldız kılanım
nefesine,
nefesimi doladığım
şafağıma,
kızılından sabahımı boyadığım
inançsızlığın satır aralarında
tüm virgüllerimi noktaladığım
ve şükür dualarımda
inancıma, katıksız inanç kattığım
adam, adamım

bil ki,
hiç kimse sen değil
değil hiç kimse senin kadar aşk,
sende kalmak kadar yaşamak
inan
hiç bir var
yokluğun kadar dar değil
hiç bir dar
varlığın kadar bana yar değil

seni
bende bilmek
seni ki,
kendimden çok sevmektir
seni bende bilmek
ruhumun, bedenimin,
asaletimin, aidiyetimin
tüm çıplaklığıyla
toprağına destursuz gömülmektir..


~°~
~°~
~°~