Günah çıkarır gibi bir tutunmuşluktu yaşanan
Hiç kesilmeyen nefeslerde kelimeler soluksuz
Dinliyorken ve konuşuyorken
Akıyordum, sakindim, bazen çağlıyordum.
Anlıyor muydun, hatırlıyor muydun?
Anlatırken hayatı, kumbaraya atılanları
Uyur muydun? Dinler miydin?
Dinlesen kalıp sevmez miydin?
Sanmam, sen sevmeyi bilir miydin?

Bir günlük sevişmelerde tüketilmeyecek kadar çoktuk.
Ya şimdi!
Hiç kaldık!

Koca bir hiçiz birbirimizde.

Ertesi günleri vurmasaydın, öldürmeseydin hayalleri
Hiç önemsemeden sevecektim yine seni…

Meğer, benim aşkım kendi sevmelerimdi!
Aslında hiç sevmedim seni!
Açtı ruhum, şarkı söyledin
Bir daha söyle dedim
‘’Gel, gel, gel ……………’’

Sözlerinle karalar bağlattın duruldum.
Bir var bir yok gibiydin,
Aslında hiç sevemedim seni.

Masaldın baştan, hikaye oldun simdi …

Müsaade etmedin…
Kılıç kalkan elinde önce kendinden başladın
Helak etmeye, yürek sökmeye
Çamur yaptın duruşları
Gerekli gereksiz yağmalar
İşgal altında sokaklar
Her yer sırılsıklam

Oyuncak evinde bir bebek olacaktım sanki
Her şey gözlerimde başladı bitti öyle mi?
Sen dağlarda ararken ışığı, ışık içindeydi
Ben gördüm, sevmezken dahi seni…

İklimin sıcağını arayan bir göç kuşu gibi
Saldın beni gökyüzü özgürlük diye
Evet, özgürlük buydu, ben uçmaktan korkmadan önce…
Avuç içi kuşlarını da vurdular ya, geldi mevsim avcıya

Durma
Kalemle avla!
Gez, göz, arpacık
Defter, kalem, nokta