acıma bataklığında takılı kalan
hayatta hiç bir işe
yaramıyorum zanneder
geçmiş duygularını bastırır
o kırgınlıklar bir bir birikir
zamanla öfkeler
patlayan hazır bomba olur
kimi de köşede suspus oturur…

mutsuzlukların içine sürünür
mutlu günlerini cımbızla arar
hatırlamak istese de birkaçını
kendini unutmaktan çok zorlanır…

çok acelesi varmış gibi
sanki zamanla yarışır
kendi olmayınca
ters bir şeyler gidecek gibi
yakınlarının arkasını
toplamaktan yorulur…

yaş yetmişe yaklaşır
güçlüyüm görüntü esvabı sırtında
yaş geçti iş bitmiş diye
ne diline ne de
gönlüne yakıştırır…

dürüstlük yaşam felsefesi
kendini zanneder iyilik perisi
en çok yalanı kendine söyler
haksızlığa baş kaldırıp
sanık sandalyesinde
suçsuz yere kalemi kırılır…

kırdıkça insanlar kendini
affedip tekrar şans verir
her şans tanıdığında
kısır döngünün içine döner
insanı sırtında taşısada
değişmeyeceğini sonuçta görür…

insanlık görevini tam kavrar
kendine haksızlığın
daniskasını yapar
mevsimlerden sonbahara
adım var
o kadın nerde
yanlış yaptığını anlar…


Feride
20-01-2025