NAZLI YAR
NAZLI YAR
Yastığa damlarken hüzünlü yaşım Aklımda yine sen vardın Nazlı yar Hasretine her yıl metem tutarken Yüreğimde yanan hardın Nazlı yar Gittiğin yollara bakamıyorum Sensizliğe düştüm çıkamıyorum Hasret duvarını yıkamıyorum Ben yıkarken sen ördün Nazlı yar Ayrıldığın günden beri ağlarım Sen Şirin ben Ferhat umut bağlarım Aşkınla delinir gönül dağlarım Gönlüne dermanım derdin Nazlı yar Silinmez bahtımdan bu kara yazı Çekilmez oluyor feleğin nazı Sen varsan yaşarım baharı yazı Gönül otağıma yurdun Nazlı yar Yüreğim yanıyor gittin gideli Demek ki böyleymiş aşkın bedeli Bensiz mesken mi tuttun yad eli Dünyamın güneşi yardın Nazlı yar Ay kara buluta daldı çıkmıyor Gurur denen illet bendi yıkmıyor Acılar bedene girdi çıkmıyor Umutlarımı hep kırdın Nazlı yar Gayretli yem olmuş ruhsuz bir beden Mezarım başında duâlar eden Gelirmi sandın ki toprağa giden Akibetini sır gördün Nazlı yar İzzet Gayretli T,R 20 08 06 2006 |