Hayata sığınan her canlı ölecek bir gün.
Herkes bir ömür yaşar mı?
Sahi,
Bir ömür kaç satır ederdi?
Yarınlar elbet yok olacak bir gün.
Günler Bir rüzgardı, eserken
Devirdi içimdeki çınarı.
Dilimi yaktı içimin bazı günahları
Sonra, Zaman hiç Yorulmadan
Benim gibi yanmadan
Seni benden aldı
Fukara bir ömrün ilk cümlesine takılırmı insan?
Söylediğim ilk cümlenin üzerinden onca kış geçti
Kar yağdığında yalnızlık buz kokardı
Çaresizlik,geceleri tek duran kardanadamdı
En iyisinden biraz iyi,
En kötüsünden biraz kötü.
Ama görünürde o da insandı.
Bu kadar hızlı aktığını bilmezdim zamanın
Yaş aldıkça dakikalar sabırsızlaştı.
Saatler sanki yıkılmak üzere olan bir binanın kolonları
Günler , ömrün definelerini kazıp bir bir tüketti.
Geriye karanlık kaldı, zifiri karanlık.
Ölüm,Göz göre göre çöken krallık
Her nefesi kendine bağladı.
Tanıdık bir ses kulağımda
Sanırım,bu kez herkes bana ağladı.