yeni dünya düzeni
şehre düşen yağmurla birlikte
Boğaz’ın üzerine anne eliyle serilmiş
yeşil bir çarşafı andırıyor
arka bahçemize ekilen
biraz tuz..
biraz gözyaşı..
onyıllar öncesinden kalma emanet
bir beylik tabancası misali
"hünerli ellerin mahareti"
okyanusun dibinde
istiridyesinde saklı bir inci tanesi
az sonra kaybolmak üzere olan
rengarenk bir gökkuşağının
-en ortasındaki koyu yeşili
derine indikçe kırılıyor dalgalar
derinleştikçe b’ölünüyor suyun sesi
bir avazda çoğalıyor gökyüzü
bir bıçak gibi kesiliyor dönence
ay gidiyor
kayboluyor tüm renkler
sarıdan laleler..
maviden kelebekler..
biraz daha derine inersen
kulağında kapanmaya yüz tutmuş bir küpe deliği olan bir genç kızın yüzündeki çığlığa rastlarsın
saçları üç numaraya kazılı
henüz gözleri çapaklı bir oğlan çocuğuna
-parmakları dudaklarında
kundaklanmış bir bebe gibi hayatlar
heryerinden sımsıkıya bağlı
ağlamak bile utanç verici
biraz soluklanmaya izin var
o da bir balık kadar
-hür değil insan