ÖMÜR BİTMEDEN GELSEN BİR GÜN
Gün kendini bıraktı geceye
Sorma bu hüzün neden diye Gönül yıkıldı döndü harabeye Ömür bitmeden gelsen bir gün Susar dil kalem yazar Aşk sırdır dildara zarar Yıkık kentin maşukunu arar Ömür bitmeden gelsen bir gün Gözlerim pürdü neme döndü Söz pirdi lala döndü Kalp Hisardı küle döndü Ömür bitmeden gelsen bir gün Bu can yolunun tozu Sis oldu kalmadı izi Aşk hakikatin özü Ömür bitmeden gelsen bir gün Gülü bülbülden sor İlmi alimden sor Derdimi bilenden sor Ömür bitmeden gelsen bir gün Deki berrî halin nicedir Doğru sözüm kalbe ciladır Görünenin de ötesi vardır Ömür bitmeden gelsen bir gün |