*Son Bağlar Koptu**Bir zamanlar, el eleydik, Göz göze, kalp kalbe, hayat doluyduk, Gülüşlerin baharında açan çiçekler gibi, Şimdi, yollarımızda rüzgârlar uğuldayıp duruyor. Her bir hatıra, sanki bir fotoğraf, Kırık dökük anılar, yürek yarası. Zamanın pençesinde kaybolan kelimeler, Kucaklaştığımız o günler, efsane bir masal. Son bağlar koptu, gideceğiz biz, İkimizin gökyüzünde, sadece bir yıldız. Neden bu karanlık, neden bu sessizlik? Kalbimde bir ateş, ama sen yoksun işte. Belki de mevsimler, hüzünle dönerken, Bir bahar daha yaşanmadan göçtü gitti. Ama bil ki, içimde bir kök gibi büyüsün, Her düşüşünle daha da derinlere kadar işledin. Gözlerin, yüzümde bir güneş gibi parlar, Ama artık olmayan dokunuşların eksik, Hayatın kollarında kaybolmuş gibi, Bir umudun peşinde, sonsuz bir ıssızlık. Son bağlar koptu, ama unutulmayacaksın, Her gökyüzü gecesinde dilimde bir şarkı. Zaman geçer, yollar değişir belki, Ama sevgimiz, bir efsane gibi kalacak daima. |