Zaman-zuhur geçer zaman üstünden her gün
Harman olur bir gün, bugün ne yaptınsa
Kalbur saman içindeyse bulunur o gün
Ferman olur o gün, bugün neye taptınsa.

İşte o güne mahşer denir, söze ferman...
Ferman Hak’tandır o an; gerisi boşuna...
O gün tek dert hesaptır; bulunmaz derman
Ödemektir derman, gitmese de hoşuna.

Orada tek hoşa gidecek şey rahmettir
Yaratanı bildiğin ve sevdiğin kadar
İşte o sevgi sana orada ganimettir
Sevmezsen nedamettir; sevmediğin kadar.

Bu hayat deminde kayan kaysın kayağı
Hem de bayağı, ama ‘Nemelazım’ deme
Bu bayat zeminde bir de kayarsa ayağı
Düşer yere. Düşürdüğü ‘Bana lazım’ deme.

Hep kıymetini bil dünyada vaktinin
Vakit nakit değil, hep akiddir aslında
Yani ahidtir hem de o demden akdinin
Gereğince ahdinin, sev dünya faslında

Haline yazıktır, varsa laşka zamanın
Varsa laşka zamanın, zaman yok demektir
Gayri, değerlendir varsa başka zamanın
Varsa aşka zamanın, zaman çok demektir.

Çünkü sevmezse bir insan, bahtsız demektir
Yaşasa neye yarar, var sansa da bahtı?
Kral bile olsa zaten tahtsız demektir
Alınır altından, altundan olsa da tahtı

Zaman taht zamanı değil, aşk zamanı..
Çünkü aşk zamanı için var zaman
Gel zaman-git zaman hani Süleyman’ı?
Süleyman’ın tahtı için yok gayri zaman

Gel, sen de oyalanma üç günlük dünyada
Üç günlük dünyada beş günlük taht olmaz
Taht baht içindir anca üç günlük dünyada
O da öbür dünyada insana baht olmaz.

Dinle, tahtın bahtın senin.. Ona aşk denir
Arama başka baht; baht olmaz aşktan başka
Aşkla kelam bile tahttır; ona meşk denir
Taht arama başka; taht olmaz aşktan başka.

ALİ MEHMET TÜRKOĞLU