Paslanmaya Mahkum Olmak
Bazen bir kitap gibi,
Rafta durup tozlanmak istiyorum. Ne kadar da güzel bir his, Rafta bekleyen bir kitap olmak… Sessiz, sakin, her şeyden uzak, Kendi evinde, Kitaplığında, Olman gereken yerde… Diğer kitapların arasında. Bu o kadar özel ki, Bazen paslanmaya mahkûm olmak istersin. "Paslanayım," dersin, "Hiçbir şey yapmayayım. Hiçbir şey istemiyorum." Neden bir şey yapmak zorundayım? Kim, ne diye, Neden mecbur kıldı bizi? Sadece durmak… Beklemek… Tozlanmak… Paslanmak… Belki garip geliyor bu hayal, Ama ben paslanmaya mahkûm olmak istiyorum. Paslanmaya mahkûm edin beni, Çünkü ben yoruldum… İşlemekten, Çalışmaktan, Okumaktan, Didinmekten… Çok yoruldum. |