Ben hayatın ayazında ne harmanlar savurdum,
Aldanma genç sùretime, bin yılımı devirdim.
Takvimleri ıslak ıslak gözyaşımla çevirdim,
Sırılsıklam gecelerde, gâmla dolu bir selim,
Ağlamayı sevmiyorsan,sevme beni güzelim .

Ben parkeli cadde değil, bozkırlarda dolaştım,
Eski kerpiç hanelerde naçarlığa alıştım.
Yoksul urbalardan sarkan gölgelerle hâlleştim,
Çamur,çaylak papuçlarım, kumla dolu , sakalım,
Ağlamayı sevmiyorsan, sevme beni güzelim.

Ben muhacir,mülteciyim, gurbetin öz oğluyum,
Değme tellerime n’olur, dökülürüm, doluyum.
Yüreğimde yer yok daha, inan ki! ben ölüyüm,
Boş kalmadı can kafesim, demle dolu ezelim,
Ağlamayı sevmiyorsan, sevme beni güzelim.

Allı Turnalara küstüm, çoktan açtım arayı,
Büllbül bizârını içtim, "ıssız" gönül sarayı.
Zarar defterine yazdım, aldığım her yarayı,
Astım ahımı rüzgâra, nemle dolu bir yelim.
Ağlamayı sevmiyorsan, sevme beni güzelim.

Anadolu köylüsüyüm, sol omuzu yıkığım,
Aşka dair pek bahtsızım, yekten boynu büküğüm.
Bakma derviş hâllerime, zıvanadan çıkığım,
Deli başım sarı güzde, samla dolu gazelim.
Ağlamayı sevmiyorsan, sevme beni güzelim.

Say ki, güzel! bir berduşum, yarını yok serseri,
Acıttı zâlim Leyliler, şu gönül talan yeri.
Henüz taze söndürmüşken, yeniden yakma nârı,
Sen mecnum ol,ben de Leyla deme! Çölü gezelim,
Ağlamayı sevmiyorsan, sevme beni güzelim.