Ne kadar garip zaman
Ayna her gün biraz daha eski bakıyor
Mesaisini doldurudu gün
Kimsesiz bir ışık , perdenin aralığından
İçeri sızıyor...
Aradığı bu değil gözlerimin
Gözlerim, hayatın verdiği sözleri arıyor
Herşeye çare vardı hani....
Kaç kez vazgeçtim bir bilseniz
Ve kaç kez kaçtım kazanmaktan
En çokta çocukluğuma yenildim
Uyanmamalıydım rüyalarımdaki o kavgalardan...
Gerekirse karanlığa teslim etmeliydim bakışlarımı
Gözleri görmediğinde insan oğlunun
Ay ,belki güneş olur bir gün.
Bilmiyorum
Masanın üzerine bir izmaritle
Bİr avuç öpücük bıraktım. koy cebine.
Rüzgar estiğinde çekersin içine
İçimdeki uçurumlara hapsettim bu savaşı
Gidiyorum...
Korktuğumdan , savaşacak gücüm olmadığından,
Bir çareyi yere bırakmadan avuçlarımdan
Gidiyorum...
Dönemem geri
Her gün yenilenecek bir ayna olmadan
Yada zaman durmadan
Dönmem geri.
Sevmedim bu rüyayı
Uyandırın beni....