Camilere gitmeyiz, okunsa da ezanlar
İkramda bulunmayız, boşa kaynar kazanlar
Allah’ın nimetini, her gün çöpe atarız
Komşumuz aç yatarken, kendimiz tok yatarız

Okşamayız bir defa, yetimlerin başını
Kaldırmayız öksüzün, yere düşen kaşını
Nefsimiz azgınlaşır, doymayı asla bilmez
Yetimin gözyaşını, eğilip kimse silmez

Şeytana esir olduk, nefsimiz ondan beter
Dünyayı kucaklarız, demiyor kimse yeter
Eşi dostu unuttuk, verilmiyor selamlar
Bir kimse diğerine, etmez güzel kelamlar

Allah’ın emirleri, artık taca atıldı
Maddiyat kervanına, kullar bir bir katıldı
Hürmet görmez oldular, Analar la, babalar
Birer birer dağıldı, birlik değil obalar

Çocukları uyutan, atıldı tahta beşik
Bizlere neler oldu, berbattır kapı eşik
Halk sağlığı düşünen, asla yere tükürmez
Çöp yığını her taraf, atar ama, süpürmez

Bizlere neler oldu, sarhoş bizi ayıplar
Her geçen gün artıyor, Müslüman da kayıplar
Herkes ayrı teller de, oynuyor çifte telli
Kendimize gelelim Allah’ın emri belli

Hak hukuka riayet, etmiyor artık kullar
Hakka doğru gitmiyor, çıkılan kirli yollar
Bizi ıslah eylesin, kulum diye Yaratan
Akıl verip bizlere, doğru yolu aratan

Niğmetullah diyor ki, gelin emre uyalım
Bu bir çağrı sizlere, çağrıları duyalım
Allah’ın huzuruna, günahla çıkıp varman
Mahşerde kalmayacak, dizlerde güç ve derman
21.12.2024

Şair yazar Niğmetullah Şentürk Niğde