Gecelerin Sessizliği
Sessiz geceler, fısıldanan düşler,
Ay ışığında akarsular sustu. Tutamadığımız o eski sözler, Yarına bırakılmış birer umuttu. Gözler kapanırken, yıldızlar sessiz, Derin bir kuyudan yankılar gelir. Her nefes geçmişten kopan bir iz, Zaman durmuş, geceler keder bilir. Ellerimizde bir masalın külleri, Soğuk bir rüzgarda dağılıyor. Hangi hatıra siler dertleri? Sessizlik yüreğimizi sarıyor. Kırık bir aynadan süzülen ışık, Kuytularda eski anılar saklı. Her yankı, bir rüyanın çığlığıdır, Gecenin sırları gölgelerde saklı. Yağmur inerken iz bırakır yere, Gözyaşımız toprağa fısıldanır. Sorular dolanır usulca içlere, Cevaplar karanlıkta kaybolan sır. Sonunda sessizlik örter geceleri, Ay uzaklardan gülümser hüzünle. Kelimeler susar, biter ezgileri, Sessiz geceler düşer yine gönlüme. |