İsyanŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ve kalem asırlık isyanı
İlk kez dile getiren kadının çığlığını yazmak ister.. Gelin görün ki kolay değildir. Bocalar ve olduğu gibi işler.. Bazen öylesi gerekir Anlaması güç olsa da…
Kendim için bir ölüm seçmişim
Sen beğenmemişsin Kime ne? Ölemez miyim? Hayatın matematiği yordu beni Her hücreme düşen acıdan payı Uçurtmalarımı yakarak ısınmışım kime ne.. Parmaklarımı tutuklayamazsın! Yüz duvar öteden Yüz kıble geriden Duyularımın iğdiş edilişi duyulmamış Kime ne.. Belki kadınım Kanıma iliştirilmiş bir z’illet var belki Öteden ve gerinin gerisinden.. Bir tutam naftalinlik ömrüm var Rahat bırak Yolumu Elimi,ayağımı Bana ne bu dünyayı Ne öte dünyayı bıraktın.. Bezdirdi, işlevsiz matematiğin Çek ellerini göğümden Bu sayfa benim İstersem yaşar istersem ölürüm.. |
,of be demişliğim kesin
ve eklemişliğim ne çok aydınlığa diye...
kadınım demek bile günaha sayılırken yurt denilende
"kadınım"...
sevdim seni kadın alnının o ak töresinden.
eyvallah.