Bir hasret var içimde, derin mi derin,
Dağ gibi sessiz, deniz gibi serin.
Sarmış yüreğimi, benden uzak,
Duygular bir çığ gibi büyür hep durmaksızın.

Her sabah bir umutla başlar gün,
Gözlerimde yaş, kalbimde bir hüzün.
Kime anlatsam anlamıyor içimdeki yangını,
Kimse duymuyor yalnızlığın şarkısını.

Gecenin koynuna düşer içimdeki ses,
Gizli yaralarımdan sızan ince nefes.
Ağlasam bile, dinmiyor bu sızı,
Düşlerimde kaybolur, bir avuç yıldızlı.

İçimde bir av, çıkmaz bir yol gibi,
Dipsiz kuyularda yankılanan bir çığlık.
Sözler kifayetsiz kalır bu derinlikte,
Her kelime, eksik bir teselli gibi.

Uzakta bir umut, erişilmez bir düş,
Kalbim kırık dökük, hasretin bir nakış.
Bir yanım gitmek ister sonsuzluğa doğru,
Bir yanım kalır, bu sessiz ağıta esir.

Hasret öyle bir şey ki, kök salar yüreğe,
Büyür her geçen gün, bağlanır ömrüme.
Bu suskun özlem, hep içimde saklı,
Sonsuz bir bekleyiş, bir yarım aşk masalı.

Ve her gece yıldızlara fısıldarım,
Yollar uzun, yollar ıssız, yollar kimsesiz.
Belki bir gün diner bu hasret, kim bilir?
Belki bir gün döner, o uzak, o sessiz...
RAMAZAN ACAR