Prangası Vardı Onların Ayaklarında
Ruha resim çizen kara kalem
Üstü tül perdeli güneşsiz hava Cenazeler omuzlada Islak ve soluk yüzler Kederi zevk edinmiş kişiler Evladını vatana adayan vatan severler Deliler veliler Ahmet Mehmet Efendiler Başlar önde hep yürüdüler Seksen sene Muhabbet semaverde Kederi katık ettiler merhametliler Prangası vardı onların ayaklarında Kelepçeli elleri çalışmaktan nasırlı Kete yediler ekmek yerine Köy kokan sıla kokan anne baba kokan Sis çöktü güne Tül perde gökyüzünde Kader kederli günlere avuç açtı Bu günlerde geçer "enseyi karartma be" dedi Kendi kendine. |