Çarşı pazar demeden ne dolaşır durursun;
Dünya mezbelesinden kaldı mı alacağın?
Bazıları yeşerir, sen gezdikçe kurursun,
Pazar ol şu âleme henüz geçmeden çağın.

Saklama mallarını, dağıt ki faydan olsun,
Ver ki filizler açsın, yine donansın bağın.
Veren elin hayrına cihana bilgi dolsun,
Âleme nurlar saçsın evin-barkın otağın.

Öyle bir isim bırak, saatler seni kursun,
Gönüllerde yaşa ki; hiç sönmesin çerağın.
Hakk’dan dönme yüzünü, kâinat sende dursun;
Semalara uzansın çağları saran ağın.

Yücelmeden erilmez İlahi hidâyete,
Eridikçe ışıtan bir mum ol civarına.
Sen vererek vasıl ol Rab’binden inâyete,
Böylece ulaşılır Yaradan’ın kârına.

Takdiri O’na gider, O’ndan gelir ikrâmın;
Maksat güzel olursa zamanlar aydınlanır.
Lezzetine kanılmaz artık içtiğin câmın,
Gül satsan pazarında, âlem mücevher sanır...

18.12.2013 (Arşiv)
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan