-yüzüme gölgeni düşürdüğün günden beri
bütün ışıklar ve güneş silik
su penceresidir her seyrim -



gel gör ki
İçimdeki devrimin ayak sesleri
bir uçtan bir uca legal bayrak açar
bilinmezliğe bilinir keser şah damarımı
sevda öykünürken
hali hazır bir şeylerin eksikliğini hissetmeden
acıları çözmeden
isyanı büyütmeden
adım adım ruhunu
denizi derin suları düşünmeden boğulma ritüelini
bağnaz korkulara aldırmadan
en muhkem halle sarılmak


izole edilmiş mutlak yürek yolu vardır herkesin
oysa terk edip eskil ve hatalı her şeyi
çekinmeden cesaretle yeni başlangıçlar yapmak
dar pencerelerde çığlığını sıkmadan
avazına set çekmeden
asiliğini kısmadan
günlerin, geleceğin ışığını içimize akıtmak


mutluluk
sevginin yürekte her ritmini ölçüsüzce tartabilmektir
aşkın anatomisini vasıflı vasıfsız
titrek mum alevini seyrederken
sismik sendromlar eşiğinde
sınırsız sarsıntı hissiyle
her damar her uzuvla
depremin en şiddetlisini
yaşayabilmektir


gel gör ki
mesnetsiz saatlerin karanlık odacıklarda yürüdüğü şu anlarda
farkında olmadan evin kapısını
yoluna çıkan bir serseriye yumruk atar gibi çekip
çalınmış düşlerimi rüyasız
mekânsız istilalara uğrak durumu ile
kuşku aynalarında günlerce yüzünü unutup
sakallarının dolaşık haliyle
ıssızlığın caddelerinde yürümek


işte tam bu saatlerde
uzaktan gelen sokak köpeklerinin
acıkmışlığının küsuratlı vahim bildirisini sezerek
hissin en derin kırbacının
sırtımın ortasında şaklamasının
sonsuz sızısını hissederek
yürüyorum
yanıyor gönlümün yedi yarası
vakur ve benzersiz
velev ki
geceden göç eden onca ışığın
akşamdan akşama kurulan vahim kondu çadırlarında
bileklerinden
hiddetle
dilekleri boğazlanan masum bir çocuğun
göz bebeklerinde irkilen tuhaf yaş kanamasının
derin üzüntüsüyle ağlıyorum


EbRuAsya//


67=67