ne olur gül demetlerini yakmasaydın
sana özeldi kırmızı renklerim
üç beyaz karanfil gözlerinde
ben sevdan olsaydım
ah! ferman dinlemez yüreğim
acılara katık olmak mıydı
kör kütük kaderin
onulmaz düşlerinde
sürünürken ben dıyar-i gurbette
ağlamaklı mı geçecekti yarınlarım!..

derin uykularda hapsolunmuşken odamda
bilinmez yönlerin rüzgarında
meltem sıcaklığındaki martıların
gülücüklerini ansızın indirirken yüreğime
bahtımın tarlasına konan kekliğin
hüzünlü, ela bakışlarında
gönlümün hepsini sana bırakırken
çoban yıldızından düşen aydınlığın
yalnızlığımın ummanlarına
düşe geldin!

artık gitmeyeceğim gönlünün bahçelerinden
hüzzamlı şarkıları unuturken
sıla türkülerinde sen olacağım
sarmaşık gülleri gibi
renk renk açacağım sevdanın dallarında
uçsuz bucaksız deniz olacağım
minicik yüreğinin derinliklerinde
sevgilim...