HÂLET-İ RUHİYEM
HÂLET- İ RUHİYEM
Gecenin gölgesinde yürümek, sonsuzluğa yürümek ister insan... Rüzgâra kanat çırparak. Yürüdükçe hızlanır adımlarım. Hızlandıkça dökülür tek tek aklımın kıvrımlarında gizlenen tüm kelimeler ve uyanır uyuşmuş olan zihnim. Zemheri kalabalıklarda titrek üşüyen yüreğinizi taş, kuş, yer, gök anlar da, insanoğlu anlamaz haliyet-i ruhiyetimden... Gökyüzünün karanlık kolları, siyahi yorganı sarar sarmalar... En derin, gizemli katmanlarında uyuşur bedenim! Her karanlığın sonunda bir ışık belirir işte o an aydınlanırım! Canımı incitmenize izin verebilirim, Canımın derkenarına koyduklarım, lâkin ruhumu asla incitemezsiniz... Çünkü ördüğüm duvarlarımı aşamazsınız. Radiye DİRİ |