Çok yoruldum anne
Yorgunluğumun bir adı yok
Koşmadım, çalışmadım, yaşamadım
Harlanmış çocukluğumun ardından yaşama akmadım

Yaralarım artık eskisi gibi acımıyor anne
Ruhumda kapkara, talihsiz bir nasır
Sevdiklerimi özlemiyorum artık
Ruhları ölmüş, ötelerde gömülmüş

Dünyanın rengi solmuş anne
Yalnız sığınaklarımın betonu gibi soluk, gri
Beyazlara sığınıyorum eski günlerden
Beyazlar bile karanlık, boğuluyorum

Kuşlar var kör penceremde anne
Onlar dahi küsmüş bana
Düşmanın en zoru sevilen, yenilmez
Ruhumu çatırdatırcasına vurur, anlamaz

Çok soğuk bir yangınım var anne
Yanıyorum, üşüyorum
Işık arıyorum suya benzer
Su bile ateş akıyor üzerime

Düşmem gerek artık anne
Ayaktalığımın bir hastalığı var
Rüzgarın dahi gücü yetmiyor
Sallanmıyor bu taştan hayalet

Dizine yatmalıyım anne
Bir asır ağlamalıyım
Eceli artık gamdan saymalıyım
Uyumalıyım anne, uyumalıyım