HAZAN MEVSİMİ
Hazan mevsimi çaldı kapıyı
Sararan yapraklar düşüyor toprağa Sonbaharın yorgun nefesi vuruyor ağaçlara Hayatın bir noktasından sonra Hazan vurunca yaprak dökümü başlar Yıllar çok şey götürür insanın hayatından Bazıları zamanın geçişiyle kaybolup gider Soğuk bir ürperti başlar geceleri uykuda Ne kadar gönül kapılarını kapalı tutsak da Hüzün ve acı bir yolunu bulup girer içimize Unuturuz her şeyi,düşeriz can derdine Biz her şeyi unutmaya karar verirken Adımın geçtiği cümleler üzmesin seni Mutlu olduğun anlar yaş olup akmasın gözünden Yalnızlığın acısı oturunca yüreğine Ak düşmesin ,hazan vurmasın saçlarına Aşka hasret sözler düşmesin dilinden Henüz mürekkebi kurumadı hasret kokan şiirlerimin Bir zamanlar, yüreğini yüreğime kattığım birine Rol yapıp sessiz ketum mu davranayım? Gecenin doruklarında yıldızların altında Doruklara çıkmıştık doğan güneşlerle. Her geçen dakika bir hatıra, her yaprak bir anı olur Geçmişin izleri silinmez savrulur umutlar Sonbaharın esintisi vurunca yapraklara. Kalbimizde birer derin yara,geçmeyen sızı olur Yorgun ruhumuz, her adımda biraz daha ağırlaşır Başlar gözlerde bir hüzün, dudaklarda mırıldanma YEŞİLIRMAK |