Ne zor yüreğim
Yeni bir güne başlamak ne zor yüreğim
Tutsak bir kalpte tükenen bir ömür Hep gidesi olur mu insanın hazırlıksız Ne yangınlardan geçmișken Ve bu yürek seni seçmişken Yediremiyorum artık Bu güçsüz bedenime ağır geliyor Senden değil kendimden geçmișken. Sözüm ona Baharlar çok uzak artık bana Yanıp kül oldum, yakanım ise meçhul Etmişken bu kalbi kendine kul İstemez artık bu aşka bir kefen Örtün üstüme yırtık bir çul. Bir zamanlar umutla dolup taşan, Bu kalp şimdi sessiz,nefessiz bomboş bir liman. Fırtınadan fırtınaya savrulup kaybolmuşken rotam, Gözlerimde nemli yine iç çekişli, unutulmuş bir akşam. |